La Femme A Faim: Nieźle nadziany :D

17 września 2010

Nieźle nadziany :D

Wykorzystując ostatnie chwile spędzone w domu (za tydzień mniej więcej o tej porze będę wsiadać do autobusu) przygotowuję pyszności dla moich domowych łasuchów :)
Jak wiadomo, jeśli chodzi o naleśniki to odpowiadają mi one w każdej kombinacji i połączeniu! Dziś w wersji zapiekanej z farszem warzywnym. A co! W końcu nie samym mięsem człowiek żyje! :D

NALEŚNIKI ZAPIEKANE Z FARSZEM WARZYWNYM.

Potrzebne będą (porcja dla 4 osób):

4 naleśniki (przepis tutaj)
2 pory
3 cebule
40 dag pieczarek
sól, pieprz
olej
1 łyżeczka curry
1/2 śmietankowego serka topionego, ja użyłam serka 'Hochland'
ser żółty do zapieczenia (najlepiej mozarella)

Na dobry początek na oleju, pod przykryciem prużymy por, cebulę i pieczarki. Przyprawiamy pieprzem i solą.

Kiedy wszystkie warzywa będą miękkie dodajemy curry i serek topiony. Wszystko mieszamy do uzyskania jednolitej masy. Zostawiamy chwilę na ogniu mieszając.

Nadziewamy naleśniki farszem, posypujemy startym serem i zapiekamy w piekarniku ok. 10 min. lub do momentu gdy zarumieni się ser.

Takim naleśnikiem nie pogardzą nawet najzagorzalsi fani mięsa!
Smacznego,
Natalia.

1 komentarz:

moniczka855d19 września 2010 19:06
tez jestem fanka nalesników moja coreczka tez zaczyna je lubic wiec w najblizszym czasie sprobuje ktoregos z twoich przepisow :)
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi

Dodaj komentarz

„La Femme A Faim”… a jak wiadomo głodna kobieta to kobieta pomysłowa. W naszym przypadku nawet dwie. A jako, że współpracę opanowaną mamy do perfekcji, z tego duetu wyniknąć mogą rzeczy niezwykłe.

Jako kolektyw możemy poszczycić się znajomością 5 języków obcych, 10 całkiem niezłych dowcipów, 150 w większości bezużytecznych teorii i 1, ale za to idealnego pomysłu na życie. Wiadomo jednak, że żadna grupa nie jest tylko prostą sumą jednostek. Śmiało można powiedzieć, że my dopełniamy się jak francuski szampan i truskawki, rosyjska wódka i śledzik.. czy też po prostu – jak studenckie piwo i orzeszki. Obie, już prawie „zawodowo”, trudnimy się wszelkiego rodzaju podglądactwem …a interesujące może być wszystko – od zachowań tramwajowych chłopców w dresach poczynając, na wyrafinowanych strategiach działania „babć rakiet” kończąc. Razem potrafimy też poradzić sobie z rzeczami, których wykonanie w pojedynkę graniczyłoby z cudem.. mamy tu na myśli chociażby zrozumienie meandrów statystyki, logiki czy ekonomii. W końcu „co dwie głowy to nie jedna”, więc kiedy jedną z głów zaprzątają coraz to nowe pomysły i idee, druga natychmiast przygotowanych ma sto sposobów wcielania ich w życie…

Duetem wyjątkowym jesteśmy także dlatego, że każda z nas wnosi do niego unikalne i odmienne wartości…

Ola – dla której nie ma pytań bez odpowiedzi, ani problemów, których nie dałoby się rozwiązać. Sezonowo uzależniona od bitej śmietany i energy-drinków, jest wierną fanką halowych sportów męskich – w szczególności piłki ręcznej, do czego z pewnością przyczynia się jeden z zawodników… Na co dzień Ola trudni się zgłębianiem tajników języka rosyjskiego, wymyślaniem coraz to dziwniejszych imion dla swojego kota (którego niestety jeszcze nie posiada) oraz, do czego przyznaje się niechętnie, czytaniem kolorowych pism kobiecych. W wolnych chwilach po raz setny sięga po „Anię z Zielonego Wzgórza” lub też długie godziny spędza z mamą na domorosłym filozofowaniu. Jak utrzymuje, prześladuje ją także niezwykły „potencjał bałaganu”, z którym nadal dzielnie próbuje walczyć.

Natalia – dla której nie ma zadań niemożliwych, ani miejsc, do których nie można dotrzeć. Jak na „łącznika” przystało, z natury jest bardzo ciekawa ludzi i świata, a jej listy kontaktów pękają w szwach. Życia nie wyobraża sobie bez facebooka i skype’a (niektórzy sądzą nawet, że gotowa jest przeskoczyć do następnego etapu ewolucji, w którym słuchawki i mikrofon stanowić będą integralną część organizmu :P) Na co dzień Natalia nie rozstaje się też z empetrójką, w której swoje malutkie miejsce ma muzyka z każdej ze stron świata. Potwierdza się to w jej fascynacji językami obcymi i miłości do Konkursu Eurowizji. Chorobliwie dba też o porządek i ład, co wprawia w kompleksy wszystkich przeglądających jej notatki, łącznie z panem w punkcie ksero. W wolnych chwilach oddaje się zabawie w „Simon says”..co jak twierdzi, najlepiej wychodzi z samym Simonem…

Naszą wspólną przygodą z gotowaniem z pewnością będzie kierowała jakże prosta i trafna porada Julii Child: „Próbuj nowych przepisów, ucz się na błędach, bądź nieustraszony, ale przede wszystkim BAW SIĘ DOBRZE!”

Tak więc..toujours bon appetit!