La Femme A Faim: Mrożona tradycja w proszku

6 marca 2010

Mrożona tradycja w proszku

Zgadnijcie, co to:
Nie je, nie pije, a chodzi i żyje...

Nie, to nie o mnie mowa, ani nawet o Natalii w czwartek... ;)

Odpowiedź na zagadkę brzmi:
KLUSKA ŚLĄSKA....

Oj chodziła ona za mną (a nawet całe stado) chyba z tydzień, domagając się bezwstydnie: "zjedz mnie!"
To się w końcu KLUCHA doczekała! :)

Wykonanie takiego dania jest bajecznie proste :)
mężczyzna na zakupy,
kluseczki mrożone gotujemy,
a sosik (z dodatkiem proszku) robi się prawie sam...

Efekt... ZACHWYCAJĄCY...

Pozdrawiam,
Ola

2 komentarze:

Anonimowy6 marca 2010 17:53
Ale ja przecież jem.. w czwartki też!! tyle, że nie wszystko :)
Natalia.
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi
Anonimowy6 marca 2010 19:59
Oj Natalko, myślę że to jednak spore nadużycie :P
OdpowiedzUsuń
Odpowiedzi

Dodaj komentarz

„La Femme A Faim”… a jak wiadomo głodna kobieta to kobieta pomysłowa. W naszym przypadku nawet dwie. A jako, że współpracę opanowaną mamy do perfekcji, z tego duetu wyniknąć mogą rzeczy niezwykłe.

Jako kolektyw możemy poszczycić się znajomością 5 języków obcych, 10 całkiem niezłych dowcipów, 150 w większości bezużytecznych teorii i 1, ale za to idealnego pomysłu na życie. Wiadomo jednak, że żadna grupa nie jest tylko prostą sumą jednostek. Śmiało można powiedzieć, że my dopełniamy się jak francuski szampan i truskawki, rosyjska wódka i śledzik.. czy też po prostu – jak studenckie piwo i orzeszki. Obie, już prawie „zawodowo”, trudnimy się wszelkiego rodzaju podglądactwem …a interesujące może być wszystko – od zachowań tramwajowych chłopców w dresach poczynając, na wyrafinowanych strategiach działania „babć rakiet” kończąc. Razem potrafimy też poradzić sobie z rzeczami, których wykonanie w pojedynkę graniczyłoby z cudem.. mamy tu na myśli chociażby zrozumienie meandrów statystyki, logiki czy ekonomii. W końcu „co dwie głowy to nie jedna”, więc kiedy jedną z głów zaprzątają coraz to nowe pomysły i idee, druga natychmiast przygotowanych ma sto sposobów wcielania ich w życie…

Duetem wyjątkowym jesteśmy także dlatego, że każda z nas wnosi do niego unikalne i odmienne wartości…

Ola – dla której nie ma pytań bez odpowiedzi, ani problemów, których nie dałoby się rozwiązać. Sezonowo uzależniona od bitej śmietany i energy-drinków, jest wierną fanką halowych sportów męskich – w szczególności piłki ręcznej, do czego z pewnością przyczynia się jeden z zawodników… Na co dzień Ola trudni się zgłębianiem tajników języka rosyjskiego, wymyślaniem coraz to dziwniejszych imion dla swojego kota (którego niestety jeszcze nie posiada) oraz, do czego przyznaje się niechętnie, czytaniem kolorowych pism kobiecych. W wolnych chwilach po raz setny sięga po „Anię z Zielonego Wzgórza” lub też długie godziny spędza z mamą na domorosłym filozofowaniu. Jak utrzymuje, prześladuje ją także niezwykły „potencjał bałaganu”, z którym nadal dzielnie próbuje walczyć.

Natalia – dla której nie ma zadań niemożliwych, ani miejsc, do których nie można dotrzeć. Jak na „łącznika” przystało, z natury jest bardzo ciekawa ludzi i świata, a jej listy kontaktów pękają w szwach. Życia nie wyobraża sobie bez facebooka i skype’a (niektórzy sądzą nawet, że gotowa jest przeskoczyć do następnego etapu ewolucji, w którym słuchawki i mikrofon stanowić będą integralną część organizmu :P) Na co dzień Natalia nie rozstaje się też z empetrójką, w której swoje malutkie miejsce ma muzyka z każdej ze stron świata. Potwierdza się to w jej fascynacji językami obcymi i miłości do Konkursu Eurowizji. Chorobliwie dba też o porządek i ład, co wprawia w kompleksy wszystkich przeglądających jej notatki, łącznie z panem w punkcie ksero. W wolnych chwilach oddaje się zabawie w „Simon says”..co jak twierdzi, najlepiej wychodzi z samym Simonem…

Naszą wspólną przygodą z gotowaniem z pewnością będzie kierowała jakże prosta i trafna porada Julii Child: „Próbuj nowych przepisów, ucz się na błędach, bądź nieustraszony, ale przede wszystkim BAW SIĘ DOBRZE!”

Tak więc..toujours bon appetit!